Ο ΣΠΕΛ συνεργάζεται με τον του Παγκόσμιο Σύνδεσμο Λιπασμάτων (ΙFA) και είναι Affiliate Member από το 2016.
Σύμφωνα με στοιχεία του Παγκόσμιου Συνδέσμου Λιπασμάτων (ΙFA), τα οποία δημοσιεύτηκαν τον Οκτώβριο του 2017, η παγκόσμια κατανάλωση λιπασμάτων σε θρεπτικά στοιχεία (άζωτο, φώσφορο, κάλιο) ανήλθε στους 181,9 εκατομμύρια τόνους την καλλιεργητική περίοδο 2014-2015.
Η κατανομή ανά θρεπτικό στοιχείο ήταν 102,5 εκ. τόνους αζώτου (Ν), 45,9 εκ. τόνους φωσφόρου (P205), 33,5 εκ. τόνους καλίου (K20).
Στο διάγραμμα 1 παρουσιάζεται η κατανομή της παγκόσμιας χρήσης λιπασμάτων σε θρεπτικά στοιχεία ανά καλλιέργεια. Συγκεκριμένα οι καλλιέργειες των σιτηρών χρησιμοποιούν λίγο περισσότερο από το μισό (50,2%) της παγκόσμιας κατανάλωσης λιπασμάτων. Μεταξύ των σιτηρών, ο αραβόσιτος έχει την υψηλότερη κατανάλωση λιπασμάτων (17%), ακολουθεί το σιτάρι με 15,4% και στη συνέχεια το ρύζι με 13,8%. Η παγκόσμια χρήση λιπασμάτων για τα ελαιούχα και σποροδοτικά φυτά ανέρχεται στους 23,2 εκ. τόνους θρεπτικών στοιχείων, αντιπροσωπεύοντας το 12,8%, της παγκόσμιας κατανάλωσης. Τα οπωροφόρα δέντρα μαζί με τα κηπευτικά αντιπροσωπεύουν το 16,1% της παγκόσμιας αγοράς λιπασμάτων.
Ωστόσο, σε εθνικό επίπεδο παρατηρείται σημαντική παραλλακτικότητα στην κατανομή της χρήσης λιπασμάτων ανά καλλιέργεια σε σχέση με την παγκόσμια κατανομή. Οι διαφοροποιήσεις αυτές αποδίδονται στις διαφορετικές καλλιεργητικές τεχνικές και ανάγκες ανά χώρα. Για παράδειγμα συγκρίνοντας τις 5 μεγαλύτερες αγορές, έχει παρατηρηθεί ότι στην Κίνα η υψηλότερη χρήση λιπασμάτων πραγματοποιείται στα οπωροφόρα δέντρα και στα κηπευτικά (37%), στην Ινδία στο ρύζι (29%), στις ΗΠΑ στον αραβόσιτο (55%), στην Ευρωπαϊκή Ένωση στο σιτάρι (26%) και στη Βραζιλία στη σόγια (40%).
Με βάση τις διαφορετικές απαιτήσεις των καλλιεργειών σε θρεπτικά στοιχεία, η παγκόσμια κατανάλωση λιπασμάτων σε άζωτο, φώσφορο και κάλιο διαφέρει σημαντικά ανά καλλιέργεια. Για παράδειγμα τα σιτηρά έχουν υψηλότερες ανάγκες σε Ν, ενώ η σόγια σε Ρ. ‘Έχει υπολογιστεί ότι για τη χρονική περίοδο 2014-2015 από τους 59εκ. τόνους αζώτου που χρησιμοποιήθηκαν στα σιτηρά, δηλαδή 57,6% της παγκόσμιας κατανάλωσης αζώτου, για τον αραβόσιτο χρησιμοποιήθηκε το 19,3%, για το σιτάρι το 18,5% και για το ρύζι το 15,2%.
Όσον αφορά το φώσφορο το χρονικό διάστημα 2014-2015 στα σιτηρά χρησιμοποιήθηκαν 20,4 εκ. τόνοι P2O5, δηλαδή το 44,4% της παγκόσμιας κατανάλωσης: 14,5% στο σιτάρι, 13,8% στον αραβόσιτο και 12,6% στο ρύζι. Υψηλές απαιτήσεις σε φώσφορο παρατηρήθηκαν και στα οπωροφόρα δέντρα και στα κηπευτικά. Αντίστοιχα ιδιαίτερα διαφοροποιημένη είναι η κατανομή του καλίου ανά καλλιέργεια. Συγκεκριμένα, στα σιτηρά χρησιμοποιήθηκαν 11,9 εκ. τόνοι Κ2Ο, δηλαδή το 35,5% της παγκόσμιας κατανάλωσης καλίου: 14,4% στον αραβόσιτο, 11,1% στο ρύζι το και 7,4% στο σιτάρι. Υψηλή χρήση καλίου παρατηρήθηκε στη σόγια, στα οπωροφόρα δέντρα και κηπευτικά.
