Τα θρεπτικά στοιχεία που απομακρύνονται από την καλλιέργεια της ελιάς κάθε χρόνο είναι αναγκαίο να αντικατασταθούν μέσω της λίπανσης για να διατηρηθεί η παραγωγικότητα της καλλιέργειας, η ποιοτική παραγωγή και η γονιμότητα των εδαφών. Δεδομένα από όλη τη χώρα δείχνουν ότι τα ελληνικά εδάφη στα οποία καλλιεργείται η ελιά δέχονται μέση ή χαμηλή λίπανση, με αποτέλεσμα να παρατηρείται σημαντική μείωση της παραγωγής και της ποιότητας του παραγόμενου καρπού και ελαιολάδου.
Ελιά
Τροφοπενίες στην καλλιέργεια της ελιάς
Η γνώση των εδαφολογικών ιδιοτήτων, μέσω της εδαφολογικής ανάλυσης και της θρεπτικής κατάστασης των δένδρων, μέσω της φυλλοδιαγνωστικής ανάλυσης συνιστούν πολύτιμα εργαλεία για τον παραγωγό για να επιτευχθούν οι στόχοι της ορθολογικής λίπανσης.
Επίδραση της Ορθολογικής Λίπανσης στην Καλλιέργεια Ελιάς
Η Ελλάδα κατέχει την τρίτη θέση στην παγκόσμια παραγωγή ελαιολάδου και καταλαμβάνει το 11% της Παγκόσμιας Παραγωγής, μετά την Ισπανία που κατέχει το 40% και την Ιταλία που εκπροσωπεί το 14% (1). Ωστόσο, το σημαντικότερο πλεονέκτημα του Ελληνικού ελαιολάδου είναι η ποιότητά του. Σύμφωνα με τα στοιχεία το 75-80% του παραγόμενου ελαιολάδουετησίως στην Ελλάδα είναι έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, όταν το αντίστοιχο ποσοστό στην Ισπανία είναι μόλις 25-30% και στην Ιταλία 40-45% (2).
Ανάγκες σε θρεπτικά στοιχεία στην καλλιέργεια ελιάς
Έχει αποδειχτεί ότι η καλλιέργεια της ελιάς έχει υψηλές απαιτήσεις σε θρεπτικά στοιχεία, κυρίως αζώτου, καλίου, μαγνησίου και βορίου, των οποίων η διαθεσιμότητα επηρεάζει την επιτυχία της καλλιέργειας.