Παρά τα εντυπωσιακά αποτελέσματα της πράσινης επανάστασης στη γεωργική παραγωγή κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα, η έλλειψη τροφής αφορά περίπου 960 εκατ. ανθρώπους παγκοσμίως κυρίως στις περιοχές της υποσαχάριας Αφρικής (Smith et al, 2006) και Ν. Ασίας (Brown, 2004).
Σύμφωνα με τις προβλέψεις του παγκόσμιου οργανισμού γεωργίας και τροφίμων (FAO) ο πληθυσμός της γης θα αυξηθεί σε 9.1 δισεκατομμύρια ανθρώπους μέχρι το 2050. Ειδικότερα στις αναπτυσσόμενες χώρες των τροπικών και υποτροπικών περιοχών παρατηρείται ήδη το 97,5% της ετήσιας αύξησης του παγκόσμιου πληθυσμού. Συνεπώς η ζήτηση της παραγωγής τροφίμων το 2050 εκτιμάται ότι θα αυξηθεί κατά περίπου 70% πάνω από τα σημερινά επίπεδα.
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες οι προτεραιότητες της σύγχρονης γεωργίας είναι η εξασφάλιση της επάρκειας τροφίμων και η ελαχιστοποίηση της υποβάθμισης της ποιότητας των εδαφικών και υδάτινων πόρων και του περιβάλλοντος γενικά.
Η ανάπτυξη των τεχνολογιών σποροπαραγωγής, η διαχείριση των υδάτινων πόρων και η βελτιστοποίηση της παραγωγής λιπασμάτων συνέβαλαν σημαντικά στην πράσινη επανάσταση. Στο πλαίσιο αυτό οι παραπάνω τεχνολογίες με ορθολογική διαχείριση καλούνται να ανταποκριθούν στις μεταβαλλόμενες κοινωνικές ανάγκες.
Το έδαφος αποτελεί την πρωταρχική συνιστώσα στην εξελικτική πορεία του πολιτισμού, στηρίζοντας όλες τις δραστηριότητες του ανθρώπου. Ωστόσο οι ανθρωπογενείς επιδράσεις έχουν οδηγήσει σε υποβάθμιση των εδαφικών πόρων, γεγονός που επηρεάζει αρνητικά τη γονιμότητα τους και αυξάνει τους κινδύνους που προέρχονται από την μη-ορθή θρέψη των φυτών για την ασφάλεια των παραγόμενων προϊόντων.
Επίσης η αύξηση των καλλιεργητικών εκτάσεων για την κάλυψη των συνεχώς αυξανόμενων διατροφικών αναγκών δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί. Η αδυναμία αυτή οφείλεται στις αρνητικές επιπτώσεις που θα προκαλούσε στο πλανητικό οικοσύστημα η μετατροπή φυσικών δασικών ή άλλων εκτάσεων σε καλλιεργούμενες, όπως διαταραχή κύκλων θρεπτικών, ενίσχυση του φαινομένου της ερημοποίησης, αύξηση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου που θα προκληθούν από τις αλλαγές χρήσης γης κλπ .
Ανάμεσα στις καλλιεργητικές μεθόδους που καλούνται να διαδραματίσουν σημαντικό ρόλο στη σύγχρονη γεωργία, η ορθολογική χρήση των προϊόντων θρέψης - λιπασμάτων θα συμβάλλει καθοριστικά στη βέλτιστη διαχείριση καλλιεργήσιμων και παραγωγικών εκτάσεων, για την επίτευξη υψηλότερων αποδόσεων ανά μονάδα επιφάνειας και στην παραγωγή προϊόντων υψηλής διατροφικής αξίας με σεβασμό στους φυσικούς πόρους και στο περιβάλλον.
Δρ. Γιαννακοπούλου Φωτεινή